Są to kredyty głównie hipoteczne denominowane we frankach szwajcarskich lub indeksowane do tej waluty. W przypadku większości takich kredytobiorców mimo regularnego spłacania zobowiązań w stosunku do banków saldo ich kredytów wzrosło na przestrzeni kilku lat o kilkadziesiąt procent a znacznemu wzrostowi uległa też wysokość płaconych rat.

Łączna kwota do spłaty z tytułu kredytów mieszkaniowych udzielonych/nominowanych we franku szwajcarskim na koniec czerwca 2019 r., to 102,8 mld zł.

Prawie co piąty (18,6%) obecnie spłacany kredyt mieszkaniowy jest nominowany we franku.

Zgodnie ze stanowiskiem Rzecznika Finansowego konstruując umowę banki przyznawały sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem danej waluty, poprzez uznaniowe (np. decyzją zarządu) ustalanie kursu kupna lub sprzedaży takiej waluty. Mechanizm zmiany stopy oprocentowania kredytu, a więc jego podstawy prawne i faktyczne, a także przyczyny i sposób ewentualnych zmian, nie były jasno określane w umowach.

Banki zastrzegały w umowach, że przeliczenie kwoty kredytu z PLN na CHF następuje po bankowym kursie kupna waluty, natomiast przeliczenie rat z CHF na PLN po bankowym kursie sprzedaży waluty. Mechanizm ten powodował, że zobowiązanie kredytobiorcy było zawyżane poprzez zastosowanie dwóch różnych mierników wartości – raz kursu kupna, który zwyczajowo jest niższy, a raz kursu sprzedaży.

Aby ustalić jakie roszczenie przysługuje Tobie w stosunku do banku konieczna jest szczegółowa analiza umowy kredytowej.

Prześlij nam swoją umowę a my dokonamy bezpłatnej analizy.

Przewalutowanie kredytu na złotówki nie jest korzystnym rozwiązaniem, gdyż poprzez dokonanie przewalutowania kredytobiorca uznaje swoje zobowiązanie wobec banku wyrażone w walucie obcej, a aktualne saldo zadłużenia zostaje przeliczone po obecnym kursie franka szwajcarskiego. Konsekwencją przewalutowania kredytu jest obowiązek spłaty kredytu w złotych polskich w oparciu o WIBOR+marża, zatem wysokość jego raty wzrasta.